Αυτοκόλλητα που κυκλοφόρησαν τον Ιούλιο του 2022 και κολλιούνται σε γειτονιές και σταθμούς τις Αθήνας.
Category Archives: υλικό
ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΒΑΡΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!
ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΓΙΑ ΗΜΙΑΝΑΠΑΥΣΗ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ
ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΒΑΡΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Πιθανά το έχετε διαπιστώσει κι εσείς: μπήκαμε επίσημα στο τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι «χαλάρωσης»! Η παρωδία που ξεκίνησε το Μάρτη του 2020 μοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με κανονικότητα. Μια κανονικότητα στην οποία πότε «επιστρέφουμε» και πότε «εγκαταλείπουμε». Μια κανονικότητα έκτακτης ανάγκης, σαν να λέμε, κατάλληλη για καιρούς σαν αυτούς που ζούμε. Από Μάη μέχρι Σεπτέμβρη μπορούμε όλες να κάνουμε το κορόιδο. Να πείθουμε τους εαυτούς μας ότι «αναγκαστικά θα συμβιώσουμε με τον κορονοϊό», αρκεί βέβαια να «προσέχουμε», να εμβολιαζόμαστε και να τηρούμε γενικά τα μέτρα. Κι από Οκτώβρη ξανά σοκ και δέος: μάσκες, εμβόλια, πιστοποιητικά και δωσ’ του! Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: τί είδους χαλάρωση είναι αυτή; Είμαστε σίγουρες ότι οι απλήρωτοι/ες υγειονομικοί που παραμένουν σε αναστολή εδώ και 9 μήνες δεν νιώθουν καμία χαλαρότητα. Το ίδιο όσες ψάχνουμε δουλειά και τρώμε στη μάπα ερωτήσεις τύπου «εμβόλιο έχετε κάνει;». Από την άλλη, επιβάλλεται σε όσους δουλεύουμε να κάνουμε rapid tests και δεν είμαστε λίγες αυτές που εξαναγκαζόμαστε ακόμα να φοράμε μάσκες φίμωτρα για 8 ώρες τουλάχιστον. Ένα κλίμα στρατιωτικής πειθαρχίας και φόβου έχει εγκαθιδρυθεί στις δουλειές. Κοιτώντας ψύχραιμα πίσω μας πρέπει να διαπιστώσουμε ότι αυτό είναι ένα από τα βασικά πράγματα που πέτυχαν τα αφεντικά μετά από δύο χρόνια «υγειονομικής κρίσης».
Μην σκοτίζεστε, όμως! Στο «χαλαρό» καλοκαίρι που έχουμε μπροστά μας τίποτα δεν θα θυμίζει το ζόφο του περσινού χειμώνα. Οι ταβέρνες και το λιανεμπόριο άνοιξαν προς τέρψιν όλων μας, μόνο που οι μισθοί έχουν υποτιμηθεί ακραία και για να βρούμε δουλειά πρέπει να δηλώσουμε τα υγειονομικά μας φρονήματα. Τα αφεντικά του τουρισμού γκρινιάζουν, μόνο που τα νέα από το ουκρανικό μέτωπο είναι δυσοίωνα. Άσε που για να γεμίσει το ρεζερβουάρ πρέπει να κάνουμε αίτηση για δάνειο. Καθώς ο μισθός μας ροκανίζεται πλέον με διάφορους τρόπους και ενόσω καλούμαστε να κάνουμε κι άλλες θυσίες για χατίρι των αφεντικών, η λεγόμενη «επιστροφή στην κανονικότητα» αποκαλύπτεται τελικά ως αυτό που πραγματικά είναι: μία ακόμα εντολή να βγάλουμε το σκασμό!
Μέσω του gov.gr όλα είναι πιο εύκολα.
Σειρά αυτοκολλήτων για την καμπάνια του υπουργείου ψηφιακής διακυβέρνησης σχετικά με την ψηφιοποίηση των ιατρικών δεδομένων. (Αθήνα, Μάιος 2022) 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Από την πολεμική κανονικότητα στην κανονικότητα του πολέμου (η πίστη στο κράτος το οπλίζει εναντίον μας)
Τελικά είναι αλήθεια, τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει το κράτος στην εποχή του κορωνοϊού στοχεύουν στο καλό της υγεία μας: πρόστιμα και ξύλο αν βγούμε απ’ το σπίτι χωρίς την άδεια της αστυνομίας, μάσκες/τεστ/εμβόλια για να μας επιτραπεί να δουλέψουμε ή να μπούμε στο σούπερ μάρκετ, κλειστά νοσοκομεία και τηλέ-αποβλάκωση. Πάνω στην υγεία χτίστηκε η νέα νομιμοφροσύνη: είμαστε λένε σε «πόλεμο» και η σωτηρία μας προϋποθέτει την πίστη και την υπακοή στις κρατικές εντολές. Κάπως έτσι η καθημερινότητά μας μετατράπηκε σε καψόνι, η φτώχεια απογειώθηκε, οι κοινωνικές διακρίσεις επικαιροποιήθηκαν (και απενοχοποιήθηκαν) καθώς διαλυόμαστε ψυχοσωματικά μέρα με τη μέρα.
Ωστόσο, ενώ οι «ασύμμετρες απειλές» ανανεώνονται, η «έκτακτη ανάγκη» σαν μέθοδος διακυβέρνησης έχει μονιμοποιηθεί. Ήδη από το 2001 και τον πόλεμο ενάντια στον «αόρατο εχθρό» της «τρομοκρατίας», η περιστολή των ελευθεριών, η επιτήρηση και η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας, εξασφάλιζαν πως οι αντιστάσεις στις επιταγές του καπιταλισμού θα καταστέλλονται με συνοπτικές διαδικασίες στο όνομα της ασφάλειας ή της δημοκρατίας. Θυμόμαστε τι συνέβη και με τα «μέτρα αντιμετώπισης» της οικονομικής κρίσης: το κράτος και οι τεχνοκράτες «ειδικοί» του, αποφάσισαν πως πρέπει να δουλεύουμε με μισθούς πείνας για να σωθεί η «οικονομία». Και το ντόμινο των κρίσεων συνεχίζεται: η ενεργειακή προστίθεται στην κλιματική, έρχεται η επισιτιστική (και ποιος ξέρει ποια άλλη), με την ρητορική της «ατομικής ευθύνης», τα πιστοποιητικά και τα σκαναρίσματα, έτοιμα για κάθε νέα χρήση.
Τώρα που η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών έφερε τον χωρίς εισαγωγικά πόλεμο σε πρώτο πλάνο στις οθόνες μας, καλούμαστε και πάλι να στοιχηθούμε πίσω από την «εθνική γραμμή»: θα πρέπει να χειροκροτήσουμε την αποστολή όπλων στην Ουκρανία από το ελληνικό κράτος. Θα πρέπει να πληρώσουμε τρόφιμα, ενέργεια και καύσιμα πέντε φορές πάνω -δήθεν εξαιτίας του πολέμου- γιατί «η ειρήνη απαιτεί θυσίες». Η πίστη σε όσα διατάζουν κράτος και αφεντικά, δεν πρόκειται να μας σώσει ούτε από αρρώστιες, ούτε από «ακρίβειες», ούτε από βόμβες: είναι μονόδρομος προς την υποταγή και το θάνατο.
Οι καθημερινές μας αρνήσεις και ανταρσίες, η αυτοοργάνωση της αντίστασης
και της αλληλεγγύης είναι ο δικός μας δρόμος. Και θα τον διαβούμε.
-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Απρίλιο του 2022 σε 2000 αντίτυπα-
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ (Σάββατο 19/03 – 12:00 – Μοναστηράκι)
Κλείσαμε και με τη βούλα τα δύο χρόνια από όταν ξεκίνησε η καταιγιστική αλληλουχία απαγορεύσεων, καταναγκασμών και αποκλεισμών στο όνομα της υγείας. Από τότε, έχουν ακουστεί πολλά γι’αυτήν: «υγεία» είναι ο μπάτσος με το θερμόμετρο στο χέρι, είναι τα κουσούρια που μας άφησε η καραντίνα, είναι η ζωή μέσα από οθόνες, είναι τα νοσοκομεία που μοιάζουν όλο και περισσότερο με πτωχοκομεία, είναι η ατομική/κοινωνική ευθύνη, είναι οι τηλεφωνικές γραμμές του εοδυ, είναι το σκανάρισμα, είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και οι υγειονομικές ζώνες. Όλα στο ίδιο καταλήγουν: η «υγεία» και το σύστημά της θα πρέπει να ιδωθούν ως σύμπλεγμα πειθαρχικών μηχανισμών, ως ένας σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης. Έτσι, τα «λεφτά για την υγεία που δεν υπάρχουν» και το σύστημα που «είναι υπό πίεση» – ακόμα και αν έχουν δαπανηθεί αμέτρητα ποσά στις φαρμακοβιομηχανίες και σε νέες τεχνολογίες -, μεταφράζονται στο ότι όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, όσες έχουν «κακές συμπεριφορές», θα περισσεύουν και θα πληρώνουν «αντίτιμα υγείας». Και ποιος ξέρει τι άλλο.
Το κράτος δεν είναι μόνο τα χουντικού τύπου διαγγέλματα, αλλά έχει όσα πρόσωπα του αναλογούν: αν η κυβέρνηση, η λεγόμενη δεξιά, εκπροσωπεί τη μία πλευρά των ασταμάτητων προσταγών και της οργανωμένης σύγχυσης, τότε η αντιπολίτευση, η λεγόμενη αριστερά, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Γι’αυτό και οι λαϊκίστικες κραυγές περί «υγείας του λαού» σωπαίνουν όταν μας απολύουν, μας ρίχνουν τα μεροκάματα και μας αρρωσταίνουν με πρόσχημα το καλό μας. Γι’αυτό και θεωρούν ότι αν δεν βγάζεις τον σκασμό και δεν ανανεώνεις τη νομιμοφροσύνη σου κάθε μερικούς μήνες μέσω διαδοχικών εμβολιασμών, είσαι άξιος της μοίρας σου.
Στις αναστολές και τις επερχόμενες απολύσεις των χιλιάδων «ανεμβολίαστων» εργαζόμενων στη βιομηχανία της υγείας – των ίδιων δηλαδή που ανακήρυξαν ως ήρωες πριν δύο χρόνια – βρίσκεται μία κεντρική επιλογή του κράτους και των αφεντικών. Δείχνει, για όσους δεν το είχαν ήδη καταλάβει, ποια είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν για όσες από μας δεν πειθαρχούν στις εκάστοτε εντολές. Και τοποθετεί τα «συστήματα υγείας» στην πρώτη γραμμή της επέλασης της καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης – εκεί που κανένας στρατός δεν ανέχεται την ανυπακοή.
Να τους κόψουμε τη φόρα!
-αφίσες που τυπώθηκαν σε 3000 αντίτυπα και κολλήθηκαν σε γειτονιές της Αθήνας ως προπαγανδιστικό μέσο για την διαδήλωση της 19ης Μαρτίου-
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ (Σάββατο 19/03 – 12:00 – Μοναστηράκι)
Η υγεία ως διαταγή είναι η υγεία των διαταγών
Το Σύστημα Υγείας δεν έπαψε ποτέ να είναι πεδίο μάχης. Από τη μία πλευρά, οι εργαζόμενοι και κύριοι χρηματοδότες του (έμμεσος μισθός), πάλευαν να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες που προέκυπταν πρώτα και κύρια από τη νοσηρότητα της καπιταλιστικής συνθήκης. Από την άλλη πλευρά, το δημόσιο σύστημα υγείας που συνιστούσε ένα μέσο πειθάρχησης, ελέγχου και προληπτικής καταστολής, ήθελε πάντα να έχει το μονοπώλιο του ορισμού της υγείας, της νόσου και της θεραπείας.
Εφόσον λοιπόν το σύστημα υγείας ήταν πεδίο μάχης, τότε στο πρόσφατο παρελθόν μετράγαμε διαρκώς ήττες. Τα σημεία του εναντίον μας συσχετισμού πολλά. Το δημόσιο σύστημα υγείας, μια εκδοχή του κράτους πρόνοιας, παρείχε, ως ένα σημείο, “δωρεάν” υπηρεσίες υγείας, υποχωρώντας μπροστά σε κοινωνικές διεκδικήσεις αλλά επιδίωκε ταυτόχρονα να εξασφαλίζει μια “υγιή” και πειθαρχημένη εργατική δύναμη. Όσο, όμως, οι νέοφιλελεύθερες πρακτικές κέρδιζαν έδαφος, το κράτος σταδιακά κατάργησε την “προνοιακή” του εκδοχή, αποδιάρθρωσε το δημόσιο σύστημα υγείας και γιγάντωσε την ιδιωτική υγεία.
Επιπλέον, η αντίληψη για την «υγείας» μας, σταμάτησε να βασίζεται στις αυτόνομα προσδιορισμένες ανάγκες μας και συγχρονίστηκε με τις αντιλήψεις της “αγοράς”. Εδώ ο εαυτός του καθενός αντιμετωπίζεται σαν “κεφάλαιο”. Ο καπιταλισμός κατάφερε να εισάγει την υπολογιστική λογική της οικονομίας στην καθημερινή ζωή. Το άτομο πλέον είναι πάντα σε συνεχή εκπαίδευση, δια βίου μάθηση, διαρκή αξιολόγηση, συνεχή κατανάλωση, βελτίωση της εαυτής του, συνεχή παρακολούθηση της υγείας του. Κατά συνέπεια, για την αρρώστια του (για την μη επαρκή επίδοσή του) φέρει το ίδιο το άτομο την ευθύνη, αφού δεν φρόντισε επαρκώς τον εαυτό του. Όποια διαφωνούσε με το κυρίαρχο αφήγημα του τι συνιστά υγεία, σώμα, θεραπεία, τρόπος ζωής θεωρήθηκε αυτόματα εκκεντρικός στην καλύτερη περίπτωση, ή παρακμιακή, απολίτιστη στη χειρότερη.
Να πάρουμε τις ζωές μας πίσω! Γαλλικά/ Αγγλικά/ Αλβανικά/ Αραβικά
Against mandatory vaccinations
To take our lives back!
2 years now, we keep hearing “the experts” and the states go on about us always being potentially ill, about us basically being asymptomatic moving infectious threats. The only thing still permitted is to work more, harder and cheaper in order to help fight the so called “war against the invisible enemy”. A war that consists of segregations, exclusions, control.
2 years now, the constant state of emergency regime spreads in more and more aspects of our lives, enlisting our bodies and minds in its services. It forces consent, by both creating and pointing the finger at the scapegoats: that’s how we ended up with terms like “pandemic of the unvaccinated” and mandatory vaccinations as the “answer” which will supposedly intercept it. Its been 2 years full of “sanitary” terror, extortion and threats. Its now time to take our lives back!
Against the green pass and lockdowns.
Against all extortions – at all ages.
Against the state’s and bosses’ commands.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ! Να πάρουμε τις ζωές μας πίσω!
Δύο χρόνια τώρα, ακούμε τους ειδικούς και τα κράτη να φωνάζουν ότι είμαστε όλες εν δυνάμει άρρωστες, ότι είμαστε όλοι ασυμπτωματικοί κινούμενοι μεταδότες του ιού. Το μόνο που επιτρέπεται είναι να δουλεύουμε περισσότερο, πιο εντατικά και πιο φτηνά, για να βάλουμε πλάτες στον «πόλεμο ενάντια στον αόρατο εχθρό». ‘Έναν πόλεμο που συνεπάγεται αποκλεισμούς, διαχωρισμούς, έλεγχο.
Δύο χρόνια τώρα το καθεστώς έκτακτης ανάγκης απλώνεται όλο και περισσότερο, επιστρατεύοντας όλο και πιο βαθιά τα σώματα και τα μυαλά μας. Εκβιάζει τη συναίνεση, κατασκευάζοντας και δείχνοντας τους αποδιοπομπαίους τράγους: κάπως έτσι φτάσαμε στο θεώρημα της «πανδημίας ανεμβολίαστων» και την «απάντηση» του υποχρεωτικού εμβολιασμού που, υποτίθεται, θα την αναχαιτίσει.
Μετά από δύο γεμάτα χρόνια υγειονομικής τρομοκρατίας, απειλών και εκβιασμών, είναι καιρός να πάρουμε τις ζωές μας πίσω!
Κόντρα στα πιστοποιητικά/green pass και στις καραντίνες.
Κόντρα στους (υγειονομικούς) εκβιασμούς – στα 18, στα 60, στα 100.
Κόντρα στις προσταγές του κράτους και των αφεντικών.
-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Ιανουάριο του 2022 σε 2500 αντίτυπα-
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΟΙ ΚΑΡΑΝΤΙΝΕΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ
Είναι καθαρό: η «προστασία της δημόσιας υγείας» δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ζούμε καθημερινά. Η «προστασία της δημόσιας υγείας» μάς αρρωσταίνει.
Δεν ψηνόμαστε να μας σκανάρουν όπου πάμε, ούτε να σκανάρουμε κανέναν. Δεν ψηνόμαστε να μας ζητάνε χαρτιά (υγειονομικής) νομιμοφροσύνης και να μας απολύουν ή να μας κόβουν το μισθό όποτε γουστάρουν. Δεν ψηνόμαστε να ζούμε μέσα από οθόνες, περιμένοντας αν από αύριο θα έχει καραντίνα για όλους ή για κάποιες. Δεν ανεχόμαστε την επιβολή ιατρικών πράξεων στα σώματά μας· ούτε στα 20 ούτε στα 100.
Δεν είμαστε ούτε εμβολιασμένοι, ούτε ανεμβολίαστες – τα «προνόμια» είναι προσωρινά. Δεν δεχόμαστε τους διαχωρισμούς που επιβάλλει το κράτος. Είμαστε πολλές και πολλοί. Δεν έχουμε καμία διάθεση να βγάλουμε τον σκασμό. Και δεν θα το κάνουμε.
-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας το Δεκέμβρη του 2021 σε 3000 αντίτυπα-
Η υγεία ως διαταγή είναι η υγεία των διαταγών
Εδώ και δύο χρόνια κάποιοι κύριοι που απολαμβάνουν να μιλάνε με διαγγέλματα έχουν βάλει στόχο να μετράμε τις ζωές μας σε βδομάδες. Βδομάδες με καραντίνες, βδομάδες με απαγόρευση κυκλοφορίας, βδομάδες με δύο ή τρία ράπιντ, βδομάδες με “αναστολές μέχρι να…”, βδομάδες που αντέχουν τα πιστοποιητικά, βδομάδες με πρόστιμα στην εφορία -για το καλό μας. Νέα καθήκοντα μας ανατέθηκαν, καθήκοντα υπακοής και συμμόρφωσης. Να ελέγχουμε η μια την άλλη, ο ένας τον άλλον, να πιστοποιούμε ποιος ή ποια επιτρέπεται να περάσει την πόρτα.