Η αφίσα σε pdf
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΑ PASS
Έχουμε μια άποψη που ποντάρουμε ότι δεν θα ακουστεί στο προεκλογικό ντιμπέιτ: Πιστεύουμε, λοιπόν, πως αυτό που λένε τα μήντια, ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετ ανεβαίνουν επειδή έχουμε ενεργειακή κρίση, επειδή γίνεται πόλεμος στην Ουκρανία, ή επειδή το χειμώνα κάνει κρύο και χιονίζει, είναι ένα κάρο παραπλανητικές μαλακίες! Αρκεί απλά να τσεκάρει κάποιος τα λογιστικά του Βασιλόπουλου, τoυ Μασούτη, του Σκλαβενίτη και όλων των άλλων μέλων του καρτέλ, για να δει πόσο αυξήθηκαν τα κέρδη τους από το 2020 και μετά! Φτωχαίνουμε διαρκώς μόνο εμείς και τα λεφτά που μας κλέβουνε πηγαίνουν με χίλιους δυο τρόπους στις τσέπες των αφεντικών.
Λέμε πως το food / market pass είναι απάτη: Γιατί μας πουλάνε για ελεημοσύνη, κάποια ψίχουλα από αυτά που μας έχουν ήδη κλέψει. Γιατί στην πραγματικότητα επιδοτούνται τα αφεντικά των σούπερ μάρκετ: η προσαυξημένη επιδότηση απαιτεί έκδοση χρεωστική κάρτας και ανάλωση του επιδοτούμενου ποσού στα είδη που υπερτιμημένα πουλάνε τα αφεντικά των σούπερ μάρκετ. Γιατί αυτοί που εμφανίζονται να μας στηρίζουν με δέκα πακέτα μακαρόνια το μήνα, είναι οι ίδιοι που με υπερκοστολόγηση και αισχροκέρδεια έκαναν απρόσιτα όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.
Λέμε πως τα κάθε είδους pass είναι μέθοδος διακυβέρνησης. Το κράτος και τα αφεντικά, έχοντας ήδη κλέψει τη ζωή, μας υπόσχονται επιβίωση υπό προϋποθέσεις. Θα πρέπει να ψηφιοποιούμε τις συμπεριφορές μας και τα καταναλωτικά μας γούστα, να καταγραφόμαστε διαρκώς και να μας ασκείται εξατομικευμένος έλεγχος. Οτιδήποτε δεν εγκρίνεται θα βρει μπροστά του εξαθλίωση, απαγόρευση και αστυνομία…
Αυτά που λέμε ξέρουμε πως τα λένε ή τα υποψιάζονται πολλές και πολλοί στις γειτονιές και στις ουρές των σουπερμάρκετ. Μιλάνε χιλιες γλώσσες, τρώνε χίλιες φρίκες και ξέρουν πως τα αφεντικά και το κράτος τους είναι καθάρματα που δεν την βρίσκουν με τις φιλανθρωπίες αλλά ψάχνουν να βρουν καινούριους τρόπους να μας κάνουν όλο και πιο φτωχούς, όλο και πιο πειθαρχημένους.
Προς το παρόν όλοι κι όλες εμείς προσπαθούμε να κρατάμε τα μυαλά μας ζεστά. Προς το παρόν θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως στα προεκλογικά ντιμπέιτ και τα μήντια ακούμε μόνο μπούρδες από διάφορες εκδοχές των αφεντικών και των συμφερόντων τους. Προς το παρόν ψειρίζουμε απ τα ράφια των σουπερμάρκετ, προς το παρόν ψάχνουμε τρόπους να ανταπεξέλθουμε στα προβλήματα και να στεκόμαστε – κι αυτό είναι δίκαιο αλλά δεν είναι αρκετό κι αυτό το ξέρουμε. Όσο όμως βρίσκουμε μαχητικούς τρόπους να οργανωθούμε και να ποντάρουμε ο ένας στην άλλη, τόσο τα σχέδια τους θα είναι αυτά που θα έχουν πρόβλημα να σταθούν.
ΝΑ ΦΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ
-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Ιούνη του 2023 σε 1200 αντίτυπα
Έχουμε μπει στον δρόμο για τις εκλογές! Και οι επίδοξοι διαχειριστές της διανοητικής και υλικής υποτίμησης μας, πλακώνονται μεταξύ τους για το ποιος το κάνει καλύτερα. Αλλά το ξέρουμε καλά: σε ό,τι μας αφορά πραγματικά, τα βρίσκουν σε όλα. Από τα αριστερά και από τα δεξιά, μας πλασάρουν ως μόνιμο πλέον μοτίβο διακυβέρνησης διαδοχικές κατασκευασμένες κρίσεις (υγειονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές, εθνικές). Καθιερώνουν έτσι μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που για να αντιμετωπιστεί πρέπει να συστρατευτούμε με το κράτος και να βάζουμε συνεχώς πλάτη.
Από την πολεμική κανονικότητα στην κανονικότητα του πολέμου (η πίστη στο κράτος το οπλίζει εναντίον μας)
Κλείσαμε και με τη βούλα τα δύο χρόνια από όταν ξεκίνησε η καταιγιστική αλληλουχία απαγορεύσεων, καταναγκασμών και αποκλεισμών στο όνομα της υγείας. Από τότε, έχουν ακουστεί πολλά γι’αυτήν: «υγεία» είναι ο μπάτσος με το θερμόμετρο στο χέρι, είναι τα κουσούρια που μας άφησε η καραντίνα, είναι η ζωή μέσα από οθόνες, είναι τα νοσοκομεία που μοιάζουν όλο και περισσότερο με πτωχοκομεία, είναι η ατομική/κοινωνική ευθύνη, είναι οι τηλεφωνικές γραμμές του εοδυ, είναι το σκανάρισμα, είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και οι υγειονομικές ζώνες. Όλα στο ίδιο καταλήγουν: η «υγεία» και το σύστημά της θα πρέπει να ιδωθούν ως σύμπλεγμα πειθαρχικών μηχανισμών, ως ένας σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης. Έτσι, τα «λεφτά για την υγεία που δεν υπάρχουν» και το σύστημα που «είναι υπό πίεση» – ακόμα και αν έχουν δαπανηθεί αμέτρητα ποσά στις φαρμακοβιομηχανίες και σε νέες τεχνολογίες -, μεταφράζονται στο ότι όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, όσες έχουν «κακές συμπεριφορές», θα περισσεύουν και θα πληρώνουν «αντίτιμα υγείας». Και ποιος ξέρει τι άλλο.
