ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Από την πολεμική κανονικότητα στην κανονικότητα του πολέμου                          (η πίστη στο κράτος το οπλίζει εναντίον μας)

Τελικά είναι αλήθεια, τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει το κράτος στην εποχή του κορωνοϊού στοχεύουν στο καλό της υγεία μας: πρόστιμα και ξύλο αν βγούμε απ’ το σπίτι χωρίς την άδεια της αστυνομίας, μάσκες/τεστ/εμβόλια για να μας επιτραπεί να δουλέψουμε ή να μπούμε στο σούπερ μάρκετ, κλειστά νοσοκομεία και τηλέ-αποβλάκωση. Πάνω στην υγεία χτίστηκε η νέα νομιμοφροσύνη: είμαστε λένε σε «πόλεμο» και η σωτηρία μας προϋποθέτει την πίστη και την υπακοή στις κρατικές εντολές. Κάπως έτσι η καθημερινότητά μας μετατράπηκε σε καψόνι, η φτώχεια απογειώθηκε, οι κοινωνικές διακρίσεις επικαιροποιήθηκαν (και απενοχοποιήθηκαν) καθώς διαλυόμαστε ψυχοσωματικά μέρα με τη μέρα.

Ωστόσο, ενώ οι «ασύμμετρες απειλές» ανανεώνονται, η «έκτακτη ανάγκη» σαν μέθοδος διακυβέρνησης έχει μονιμοποιηθεί. Ήδη από το 2001 και τον πόλεμο ενάντια στον «αόρατο εχθρό» της «τρομοκρατίας», η περιστολή των ελευθεριών, η επιτήρηση και η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας, εξασφάλιζαν πως οι αντιστάσεις στις επιταγές του καπιταλισμού θα καταστέλλονται με συνοπτικές διαδικασίες στο όνομα της ασφάλειας ή της δημοκρατίας. Θυμόμαστε τι συνέβη και με τα «μέτρα αντιμετώπισης» της οικονομικής κρίσης: το κράτος και οι τεχνοκράτες «ειδικοί» του, αποφάσισαν πως πρέπει να δουλεύουμε με μισθούς πείνας για να σωθεί η «οικονομία». Και το ντόμινο των κρίσεων συνεχίζεται: η ενεργειακή προστίθεται στην κλιματική, έρχεται η επισιτιστική (και ποιος ξέρει ποια άλλη), με την ρητορική της «ατομικής ευθύνης», τα πιστοποιητικά και τα σκαναρίσματα, έτοιμα για κάθε νέα χρήση.

Τώρα που η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών έφερε τον χωρίς εισαγωγικά πόλεμο σε πρώτο πλάνο στις οθόνες μας, καλούμαστε και πάλι να στοιχηθούμε πίσω από την «εθνική γραμμή»: θα πρέπει να χειροκροτήσουμε την αποστολή όπλων στην Ουκρανία από το ελληνικό κράτος. Θα πρέπει να πληρώσουμε τρόφιμα, ενέργεια και καύσιμα πέντε φορές πάνω -δήθεν εξαιτίας του πολέμου- γιατί «η ειρήνη απαιτεί θυσίες». Η πίστη σε όσα διατάζουν κράτος και αφεντικά, δεν πρόκειται να μας σώσει ούτε από αρρώστιες, ούτε από «ακρίβειες», ούτε από βόμβες: είναι μονόδρομος προς την υποταγή και το θάνατο.

Οι καθημερινές μας αρνήσεις και ανταρσίες, η αυτοοργάνωση της αντίστασης
και της αλληλεγγύης είναι ο δικός μας δρόμος. Και θα τον διαβούμε.

-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Απρίλιο του 2022 σε 2000 αντίτυπα-

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ – Ανταπόκριση

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ

Σάββατο 19/03 > 12:00 > Μοναστηράκι

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ:

  • Βάλανε χαφιέδες σ’όλες μας τις κινήσεις / Σκατά στις καραντίνες και τις πιστοποιήσεις
  • Πρόστιμα, απολύσεις, στον πάτο ο μισθός / Αυτό δεν είναι υγεία είναι εκβιασμός
  • Η λύση στην κρίση μίσος ταξικό / Χορτάσαμε από μπάτσους και κάθε ειδικό
  • Ούτε εθνικός, ούτε υγειονομικός / Ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός
  • Πρόστιμα, σκανάρισμα και πιστοποιητικά / Έγινε η “υγεία” μας του μπάτσου η χαρά
  • Αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό / Οι λοιμωξιολόγοι να βγάλουν τον σκασμό
  • Σύνορα, checkpoints και διαχωρισμοί / Έγινε όλη η πόλη μία φυλακή
  • Δύο χρόνια τώρα μας έγινε σαφές / Ο φόβος φυλάει τις διαταγές
  • Μέχρι χθες σου λέγανε μη βήξεις και κολλήσεις / αύριο θα σου πούνε να πας να πολεμήσεις

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ (Σάββατο 19/03 – 12:00 – Μοναστηράκι)

Κλείσαμε και με τη βούλα τα δύο χρόνια από όταν ξεκίνησε η καταιγιστική αλληλουχία απαγορεύσεων, καταναγκασμών και αποκλεισμών στο όνομα της υγείας. Από τότε, έχουν ακουστεί πολλά γι’αυτήν: «υγεία» είναι ο μπάτσος με το θερμόμετρο στο χέρι, είναι τα κουσούρια που μας άφησε η καραντίνα, είναι η ζωή μέσα από οθόνες, είναι τα νοσοκομεία που μοιάζουν όλο και περισσότερο με πτωχοκομεία, είναι η ατομική/κοινωνική ευθύνη, είναι οι τηλεφωνικές γραμμές του εοδυ, είναι το σκανάρισμα, είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και οι υγειονομικές ζώνες. Όλα στο ίδιο καταλήγουν: η «υγεία» και το σύστημά της θα πρέπει να ιδωθούν ως σύμπλεγμα πειθαρχικών μηχανισμών, ως ένας σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης. Έτσι, τα «λεφτά για την υγεία που δεν υπάρχουν» και το σύστημα που «είναι υπό πίεση» – ακόμα και αν έχουν δαπανηθεί αμέτρητα ποσά στις φαρμακοβιομηχανίες και σε νέες τεχνολογίες -, μεταφράζονται στο ότι όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, όσες έχουν «κακές συμπεριφορές», θα περισσεύουν και θα πληρώνουν «αντίτιμα υγείας». Και ποιος ξέρει τι άλλο.

Το κράτος δεν είναι μόνο τα χουντικού τύπου διαγγέλματα, αλλά έχει όσα πρόσωπα του αναλογούν: αν η κυβέρνηση, η λεγόμενη δεξιά, εκπροσωπεί τη μία πλευρά των ασταμάτητων προσταγών και της οργανωμένης σύγχυσης, τότε η αντιπολίτευση, η λεγόμενη αριστερά, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Γι’αυτό και οι λαϊκίστικες κραυγές περί «υγείας του λαού» σωπαίνουν όταν μας απολύουν, μας ρίχνουν τα μεροκάματα και μας αρρωσταίνουν με πρόσχημα το καλό μας. Γι’αυτό και θεωρούν ότι αν δεν βγάζεις τον σκασμό και δεν ανανεώνεις τη νομιμοφροσύνη σου κάθε μερικούς μήνες μέσω διαδοχικών εμβολιασμών, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Στις αναστολές και τις επερχόμενες απολύσεις των χιλιάδων «ανεμβολίαστων» εργαζόμενων στη βιομηχανία της υγείας – των ίδιων δηλαδή που ανακήρυξαν ως ήρωες πριν δύο χρόνια – βρίσκεται μία κεντρική επιλογή του κράτους και των αφεντικών. Δείχνει, για όσους δεν το είχαν ήδη καταλάβει, ποια είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν για όσες από μας δεν πειθαρχούν στις εκάστοτε εντολές. Και τοποθετεί τα «συστήματα υγείας» στην πρώτη γραμμή της επέλασης της καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης – εκεί που κανένας στρατός δεν ανέχεται την ανυπακοή.

Να τους κόψουμε τη φόρα!

-αφίσες που τυπώθηκαν σε 3000 αντίτυπα και κολλήθηκαν σε γειτονιές της Αθήνας ως προπαγανδιστικό μέσο για την διαδήλωση της 19ης Μαρτίου-

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Η ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ (Σάββατο 19/03 – 12:00 – Μοναστηράκι)

Η υγεία ως διαταγή είναι η υγεία των διαταγών

Το Σύστημα Υγείας δεν έπαψε ποτέ να είναι πεδίο μάχης. Από τη μία πλευρά, οι εργαζόμενοι και  κύριοι χρηματοδότες του (έμμεσος μισθός), πάλευαν να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες που προέκυπταν πρώτα και κύρια από τη νοσηρότητα της καπιταλιστικής συνθήκης. Από την άλλη πλευρά, το δημόσιο σύστημα υγείας που συνιστούσε ένα μέσο πειθάρχησης, ελέγχου και προληπτικής καταστολής, ήθελε πάντα να έχει το μονοπώλιο του ορισμού της υγείας, της νόσου και της θεραπείας.

Εφόσον λοιπόν το σύστημα υγείας ήταν πεδίο μάχης, τότε στο πρόσφατο παρελθόν μετράγαμε διαρκώς ήττες. Τα σημεία του εναντίον μας συσχετισμού πολλά. Το δημόσιο σύστημα υγείας, μια εκδοχή του κράτους πρόνοιας, παρείχε, ως ένα σημείο, “δωρεάν” υπηρεσίες υγείας, υποχωρώντας μπροστά σε κοινωνικές διεκδικήσεις αλλά επιδίωκε ταυτόχρονα να εξασφαλίζει μια “υγιή” και πειθαρχημένη εργατική δύναμη. Όσο, όμως, οι νέοφιλελεύθερες πρακτικές κέρδιζαν έδαφος, το κράτος σταδιακά κατάργησε την “προνοιακή” του εκδοχή, αποδιάρθρωσε το δημόσιο σύστημα υγείας και γιγάντωσε την ιδιωτική υγεία.

Επιπλέον, η αντίληψη για την «υγείας» μας, σταμάτησε να βασίζεται στις αυτόνομα προσδιορισμένες ανάγκες μας και συγχρονίστηκε με τις αντιλήψεις της “αγοράς”. Εδώ ο εαυτός του καθενός αντιμετωπίζεται σαν “κεφάλαιο”. Ο καπιταλισμός κατάφερε να εισάγει την υπολογιστική λογική της οικονομίας στην καθημερινή ζωή. Το άτομο πλέον είναι πάντα σε συνεχή εκπαίδευση, δια βίου μάθηση, διαρκή αξιολόγηση, συνεχή κατανάλωση, βελτίωση της εαυτής του, συνεχή παρακολούθηση της υγείας του. Κατά συνέπεια, για την αρρώστια του (για την μη επαρκή επίδοσή του) φέρει το ίδιο το άτομο την ευθύνη, αφού δεν φρόντισε επαρκώς τον εαυτό του. Όποια διαφωνούσε με το κυρίαρχο αφήγημα του τι συνιστά υγεία, σώμα, θεραπεία, τρόπος ζωής θεωρήθηκε αυτόματα εκκεντρικός στην καλύτερη περίπτωση, ή παρακμιακή, απολίτιστη στη χειρότερη.

Continue reading

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ #01

Εφημερίδα τοίχου που κολλιέται έξω από γυμνάσια και λύκεια της Αθήνας.

Τεύχος #01, Μάρτιος 2022

 

ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ! ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ.

Το σχολείο δεν είναι δημόσιο, ούτε δωρεάν. Το σχολείο έχει όλα αυτά τα “παιδαγωγικά”: καθήλωση του σώματος σε θρανία για ώρες ατελείωτες, γαμημένα κουδούνια για να τεμαχίζουν το χρόνο σε βάρδιες, με το ζόρι αποστήθιση άχρηστων πληροφοριών (που μόνο γνώσεις δεν είναι), εθνικιστικά και σεξιστικά κηρύγματα, συνεχείς εξετάσεις και βαθμολογίες. Η υποχρεωτική υπαγωγή σε αυτήν την άθλια νόρμα ονομάστηκε δημόσιο αγαθό.

Το σχολείο υπόσχεται ότι εάν είσαι καλός μαθητής/τρια, θα περάσεις σε κάποια καλή σχολή της τριτοβάθμιας και ύστερα θα προκόψει και θα πλουτήσεις. Πάνω σε αυτό το άθλιο ψέμα συνεχίζουν να “επενδύονται” χιλιάδες ευρώ που τα μαζεύουν τα φροντιστήρια. Δωρεάν είναι το κάτεργο και ακριβοπληρωμένη είναι η (ψεύτικη) υπόσχεση της προκοπής.

Την εποχή που η επίθεση στις ζωές μας έχει ονομαστεί “μέτρα προστασίας της υγείας μας”, το σχολείο μοιάζει πια με στρατόπεδο. Μαζί με όλα τα παραπάνω σκατά, το σχολείο έχει τώρα υποχρεωτικές μάσκες, υποχρεωτική αποστασιοποίηση, υποχρεωτικό τεστάρισμα της υγείας  των μαθητών (και όσοι δεν είναι εγκεκριμένοι τρώνε πόρτα). Τώρα «εκπαίδευση» σημαίνει επίθεση σε κάθε συσχέτιση των μαθητών (γιατί είναι “μολυσματική”), διδασκαλία της υγειονομικής πειθαρχίας, τεστάρισμα των μυαλών και τα σωμάτων, αποκλεισμός της πρόσβασης στους μη εγκεκριμένους.

Αγαπάμε πολλά στο σχολείο και είναι όλα εναντίον του. Αγαπάμε την απειθαρχία, το μίσος για καθηγητές (εντάξει, για κάποιους από αυτούς), την κάθε φορά που καλύπτουμε συμμαθήτριές μας, το χρόνο που κερδίζουμε για να συζητάμε τα πραγματικά μας ζόρια, τις τόσες φορές που απλώς γουστάρουμε μεταξύ μας. Η κατάληψη είναι το σπουδαιότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα σχολείο, ακριβώς επειδή οι μαθητές μπορούν να οργανώσουν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Μακριά από κουδούνια, βαρεμάρα, αξιολόγηση και αποβολές, ενάντια στην πειθαρχία της μάσκας και του υγειονομικού τεσταρίσματος, ενάντια στη μιζέρια της αποστασιοποίησης, οι μαθητές στην κατάληψη αναλαμβάνουν την ευθύνη για όσα οι ίδιοι αποφασίζουν, για όσα απολαμβάνουν, για όσα πολεμούν. Αυτό πράγματι είναι σχολείο και είναι δημόσιο και δωρεάν!\

Continue reading