Εδώ και δύο χρόνια κάποιοι κύριοι που απολαμβάνουν να μιλάνε με διαγγέλματα έχουν βάλει στόχο να μετράμε τις ζωές μας σε βδομάδες. Βδομάδες με καραντίνες, βδομάδες με απαγόρευση κυκλοφορίας, βδομάδες με δύο ή τρία ράπιντ, βδομάδες με “αναστολές μέχρι να…”, βδομάδες που αντέχουν τα πιστοποιητικά, βδομάδες με πρόστιμα στην εφορία -για το καλό μας. Νέα καθήκοντα μας ανατέθηκαν, καθήκοντα υπακοής και συμμόρφωσης. Να ελέγχουμε η μια την άλλη, ο ένας τον άλλον, να πιστοποιούμε ποιος ή ποια επιτρέπεται να περάσει την πόρτα.
Μετράμε τιs ζωές μαs με τα κέρδη των αφεντικών. Όσο καταργούνταν το οχτάωρο, όσο φιμώναν τις συγκεντρώσειs, όσο “μέναμε μέσα”, δυναμικές βiομηχανίεs άνθιζαν με δισεκατομμύρια κέρδη. Δεν είναι μόνο οι “μάσκεs και τα αντισηπτικά”, δεν είναι μόνο τα φράγκα απ’ τα self, τα rapid και τα PCR test, δεν είναι μόνο καν και καν η εκθετική έκρηξη εμπορίου ψηφιακών δεδομένων σε πλανητικό επίπεδο και οι ανυπολόγιστες δόσεις αμφίβολων πειραματικών τεχνολογιών εμβολίων. Είναι και το ότι όσο φτωχαίναμε σαν πολυεθνική εργατική τάξη, τα κράτη και τα μήντια του επέμεναν πως όλο αυτό το πάρε δώσε πάνω στην κάθε μέρα μαs έπρεπε να γίνει αντιληπτό σαν “μέτρα για την προστασία μαs”. Δεν είναι κάτι άγνωστο πως ο καπιταλισμός ζει μέσα από τις κρίσειs του -την ίδια στιγμή πού προσπαθεί να καταστρέψει τις ζωέs και τις σχέσεις μαs.
Μετράμε τις ζωέs μαs μέσα από τον έλεγχο και την υπακοή. Μέσα από ατέλειωτες καταστάσεις εξαίρεσης. Μέσα από μια νέα κανονικότητα πού θέλει να μας έχει διαρκώς αντικείμενα ελέγχου και πιστοποίησης.
Η ατομική μας υγεία έγινε καθήκον και διαταγή. Επιβαλλόμενες ιατρικές πράξεις πάνω στα σώματά μας, σήμερα σε μένα, αύριο σε σένα. Αυτά που τα δυτικά κράτη δήθεν αποκύρηξαν πριν κάποιες δεκαετίεs, επανέρχονταi μαζικά: με το πρόσχημα του “ενδιαφέροντοs για την υγεία μας”.
Θα μπορούσε να μοιάζει παράδοξο -αλλά δεν είναι: ενώ τα ίδια τα κράτη και οι ειδικοί τούς παραδέχονται, κάπωs αμήχανα, πως η αρχική ρητορική περί “τείχουs ανοσίας” και “αυξημένου ιϊκού φορτίου των ανεμβολίαστων” καταρρίπτονται, ενώ οι παρενέργειες και η αμφίβολη αποτελεσματικότητα των νέων τύπων εμβολίων καταδεικνύονται όλο και πιο έντονα, τα μέτρα που εφαρμόζονται γίνονται όλο και πιο άγρια. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο -αλλά θα το ξαναπούμε: Ο υποχρεωτικόs εμβολιασμός (άνω των 60, σε πρώτη φάση) δεν έρχεται σαν διαταγή “για να προστατεύσει τις ζωέs μας”. Αντίθετα: έρχεται για να φωνάξει ότι τα αφεντικά, το κράτοs και οι ειδικοί του θέλουν να είναι οι μόνοι που θα έχουν λόγο πάνω στις σχέσειs, τις ζωές και τα σώματα μας τα ίδια.
Δεν υπάρχει μία απάντηση σε όλα αυτά, υπάρχουν χίλιες -κάποιες απ’ αυτές θα τις βρούμε στον δρόμο, κάποιες απ’ αυτές θα τις βρούμε στους δρόμους. Όλες όμως ξεκινάνε απ’ την επιλογή ότι θα σαμποτάρουμε τους κρατικούς εκβιασμούς και διαχωρισμούς, όλες ξεκινάνε απ’ την επιλογή ότι δεν θα βάλουμε την οργανωμένη σύγχυση και τον φόβο πάνω απ’ τις σχέσεις και τις ζωές μας.
Ούτε στα 30- ούτε στα 100
Δεν θα ανεχτούμε κανένα εκβιασμό!
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και την προκύρηξη σε μορφή pdf.