Category Archives: αφίσες

Ποιός θα πληρώσει το κάψιμο από το multitasking;

Posted on by

 

Ποιος θα «πληρώσει» το κάψιμο απ' το multitasking;

Νιώθεις πως κάθε μέρα που περνάει, φεύγεις απ την δουλειά με όλο και πιο καμένο κεφάλι;
Το ίδιο συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία όσων δουλεύουν με υπολογιστή ή
smartphone, προσπαθώντας να φέρουν εις πέρας πολλά και (συχνά) διαφορετικά πράγματα
ταυτόχρονα.
Το multitasking στη δουλειά είναι διαχρονική συνθήκη. Στην εποχή μας όμως, που η χρήση του
υπολογιστή θεωρείται παντού αυτονόητο ή προαπαιτούμενο, απογειώνεται: μέσα σε μια οθόνη
χωράνε άπειρες εργασίες ταυτόχρονα, bingo!
Multitasking σημαίνει εντατικοποίηση και απλήρωτη εργασία: κάνουμε τρεις
και τέσσερις δουλειές σε μία -με τον ίδιο μισθό. Τηλέφωνα, γραπτά και φωνητικά μηνύματα,
push notifications, email και κελιά στο excel, chat rooms και bots μας κυνηγάνε (εντός και εκτός
ωραρίου) προσθέτοντας ή αλλάζοντας τις προτεραιότητες της δουλειάς, με καταιγιστικούς
ρυθμούς.
Όμως δεν είμαστε μηχανές – Δεν λειτουργούμε με on-off (Και χαιρόμαστε γι αυτό).
Οι γρήγορες και απότομες εναλλαγές στην εστίαση της προσοχής, μας καίνε το κεφάλι και μας
τσακίζουν τα νεύρα, ακόμα και αν έχουμε την αίσθηση ότι έχουμε μάθει να το κάνουμε
αυτόματα και μηχανικά.
Η ψηφιοποίηση δεν είναι μια ουδέτερη διαδικασία, που συμβαίνει μόνο μέσα στις οθόνες.
Έχει άμεσα και υλικά αποτελέσματα στις ζωές μας, μας ξεζουμίζει, μας μετατρέπει σε ρομπότ –
υπάκουους εργάτες/καταναλωτές/στρατιώτες που ακολουθούν τις εντολές χωρίς αντιρρήσεις.
Η ψηφιοποίηση είναι τεχνική διακυβέρνησης.
Σαν τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, βρίσκοντας τα προτάγματα και τις αντιστάσεις της
εποχής μας.

ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΡΟΜΠΟΤ
να οργανώσουμε τις αρνήσεις μας

Στο διάολο οι πολιτισμένοι | Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Posted on by
Στη Γάζα, το Τελ Αβίβ και την Αθήνα τα ρολόγια δείχνουν το ίδιο.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ λέει ότι είναι ώρα για ολοκληρωτικό πόλεμο.
Οι αγωνιζόμενοι και οι αγωνιζόμενες στην Παλαιστίνη λένε ότι είναι ώρα για οργανωμένη αντίσταση και αξιοπρέπεια.
Τα αφεντικά μας και το κράτος τους έχουν διαλέξει ποιο ρολόι κοιτάνε.
Είναι ώρα να διαλέξουμε κι εμείς.
Στο διάολο οι πολιτισμένοι/ Λευτεριά στην Παλαιστίνη
«Έχουμε έναν αξιόπιστο σύμμαχο στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι το Ισραήλ. Έχουμε μόνο μία δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι το Ισραήλ. Και έχουμε μία οικονομία κατάλληλη για διαφορετικούς ανθρώπους, γκέι, λεσβίες κ.λ.π. Αυτό είναι το Ισραήλ. Οπότε όλα αυτά τα μικρά παιδιά δεν έχουν ιδέα τι κάνουν». -Leon Cooperman, δισεκατομμυριούχος χορηγός του πανεπιστημίου Columbia, επιτιθέμενος στις κινητοποιήσεις αμερικανών φοιτητών ενάντια στη γενοκτονία και το απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη.
Tο κράτος του Ισραήλ είναι πράγματι σκληρό απαρτχάιντ και προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης. Είναι όμως και αυτό: το μεγαλύτερο εργαστήρι φασισμού. Πάνω στα σώματα και τις ψυχές των παλαιστινίων δοκιμάζονται όλοι οι σύγχρονοι (ψηφιακοί, βιομετρικοί κλπ) τρόποι διακυβέρνησης, καινοτόμα ως προς την μαζική εξόντωση όπλα, νέες ιδέες για βασανιστήρια, νέοι μέθοδοι για συναισθηματική, πνευματική και ψυχική διάλυση ανθρώπων. Εκεί τώρα οι γενοκτόνοι εφαρμόζουν τη σύγχρονη ιδεολογία του φασισμού.
Καμαρώνουν ότι το Ισραήλ είναι ένα σύγχρονο δυτικό κράτος, «η τελευταία δημοκρατία της Μέσης Ανατολής». Ισχυρίζονται ότι οι παλαιστίνιοι είναι πολιτιστικά κατώτεροι (και ποιος εξευγενισμένος δυτικός τολμάει να έχει αντίρρηση όταν κάποιες παλαιστίνιες φοράνε μαντήλες;) και γι’ αυτό ασύμβατοι με τις δυτικές αξίες, επικίνδυνοι για τις ζωές των πολιτισμένων. Γι’ αυτό ο Νετανιάχου μιλάει για «πόλεμο του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα», γι’ αυτό ο Γκάλαντ, ο υπουργός πολέμου των σιωνιστών, αποκαλεί τους παλαιστίνιους «ανθρώπινα ζώα» που αξίζουν μόνο τόνους εκρηκτικών, γι’ αυτό ο μέγας χορηγός του Columbia University εξοργίζεται με την ανταρσία των φοιτητών και προσπαθεί να τους συνετίσει.
Δεν έχουμε κανένα κοινό με τα χίπστερ καθάρματα του Ισραηλινού στρατού που γυρίζουν βιντεάκια τραγουδώντας ποπ, πάνω σε συντρίμμια και ομαδικούς τάφους. Δεν βρίσκουμε τίποτα φεμινιστικό και πολιτισμένο στις φανταρίνες των IDF. Και ξέρουμε καλά τον τρόπο που οι «δυτικές δημοκρατίες» τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν. Αντίθετα κοιτάμε την αντίσταση των παλαιστινίων, παίρνουμε κουράγιο και δύναμη. Τις ονομάζουν «απολίτιστες», τους αποκαλούν «ανορθολογικούς» και «ζώα», επειδή αντιστέκονται κι ανθίζουν έξω από τις νόρμες τους.
Στεκόμαστε δίπλα τους!

Όταν ακούς ανάπλαση, ξέθαψε το τσεκούρι σου

Posted on by

Αφίσα που κολλιέται σε λεωφορεία, τρόλεϊ και δρόμο με θέμα την ανάπλαση

Όταν ακούς ανάπλαση

Ή θα σε αναπλάσουν

ή θα σε εκτοπίσουν

/

έρχονται ακριβά νοίκια,

ηλίθια μαγαζιά,

influencers

και μπάτσοι

Ξέθαψε το τσεκούρι σου

 

 

Ανάπλαση – Να γκρεμίσουμε τις περιφράξεις

Posted on by

Αφίσα που κολλιέται στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας.

Οι πόλεις που μας ετοιμάζουν
Δεν φτιάχνονται για εµάς.
Είναι για γερά πορτοφόλια, για χίπστερ και τουρίστες. Όσοι και όσες δεν καταναλώνουµε τα νέα “πολιτισμένα” εμπορεύματα και τον post covid υγιεινίστικο τρόπο ζωής, δεν θα χωράµε σ’ αυτές. Σε ένα διαρκές καθεστώς ελέγχου, άμα δεν θέλουμε να έχουµε σχέση µε το κράτος και την ψηφιακή του προέκταση, θα µας αποκλείουν και θα µας περιφράσσουν.

Είναι στείρες, ελεγχόμενες και θλιβερές

Και η ανάπλαση είναι η µέθοδος να πραγµατοποιηθεί αυτό.
Είναι ο τρόπος να χωρέσει η πόλη και π µέρα µας στους έξι κωδικούς. Από την µια να ασφυκτιούμε ανάµεσα στην δουλειά
Και την κατανόλωση, ακολουθώντας ψηφιακούς χάρτες Και εκπολιισµένα Θνθηὶς σε περιοχές που τα νοίκια δεν
ανταποκρίνονται σε καµία πραγματικότητα. Κι από την άλλη να εκτοπιζόµαστε ως απροσάρµοσιοι! Και απολίτιστες και να
τρώμε εξακρίβωση από πραγματικούς µπάτσους όταν σιον δηµόσιο χώρο υπάρχουµε µε τρόπους που δεν μοιάζουν µε
βόλτα στο πάρκο του Νιάρχου.

Όμως αυτή η πόλη είµαστε εμείς, ντόπιοι και µετανάστριες, που την δουλεύουμε και που την ζούμε. Ξέρουν πως οι “άσκοπες” συναντήσεις και οι αρνήσεις µας στον δημόσιο χώρο µπορούν να εφεύρουν νέους σκοπούς για εµάς, να µας κάνουν ορατούς και ορατές και να µας δυναµώνουν. Αυτό είναι που φοβούνται και αυτό είναι που θέλουν να εξαφανίσουν κάνοντας τις γειτονιές µας να μοιάζουν µε μακέτες από metaverse.

Ως “απολίτιστοί” και “ανορθολογικές” θα συνεχίζουμε ο ένας δίπλα στην άλλη να σαµποτάρουµε κάθε µέρα τις περιφράξεις που χτίζουν και να ζούμε ξαναφτιάχνοντας την πόλη µας όπως την θέλουμε. Εργολάβοι, real-estate και µικροιδιοκτήτες, που πιάσατε την καλή µε την άνοδο των ενοικίων, θα περάσουµε απο πάνω σας.

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ

Η αφίσα σε pdf

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΑ PASS

Posted on by


Η αφίσα σε pdf

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΑ PASS
Έχουμε μια άποψη που ποντάρουμε ότι δεν θα ακουστεί στο προεκλογικό ντιμπέιτ: Πιστεύουμε, λοιπόν, πως αυτό που λένε τα μήντια, ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετ ανεβαίνουν επειδή έχουμε ενεργειακή κρίση, επειδή γίνεται πόλεμος στην Ουκρανία, ή επειδή το χειμώνα κάνει κρύο και χιονίζει, είναι ένα κάρο παραπλανητικές μαλακίες! Αρκεί απλά να τσεκάρει κάποιος τα λογιστικά του Βασιλόπουλου, τoυ Μασούτη, του Σκλαβενίτη και όλων των άλλων μέλων του καρτέλ, για να δει πόσο αυξήθηκαν τα κέρδη τους από το 2020 και μετά! Φτωχαίνουμε διαρκώς μόνο εμείς και τα λεφτά που μας κλέβουνε πηγαίνουν με χίλιους δυο τρόπους στις τσέπες των αφεντικών.

Λέμε πως το food / market pass είναι απάτη: Γιατί μας πουλάνε για ελεημοσύνη, κάποια ψίχουλα από αυτά που μας έχουν ήδη κλέψει. Γιατί στην πραγματικότητα επιδοτούνται τα αφεντικά των σούπερ μάρκετ: η προσαυξημένη επιδότηση απαιτεί έκδοση χρεωστική κάρτας και ανάλωση του επιδοτούμενου ποσού στα είδη που υπερτιμημένα πουλάνε τα αφεντικά των σούπερ μάρκετ. Γιατί αυτοί που εμφανίζονται να μας στηρίζουν με δέκα πακέτα μακαρόνια το μήνα, είναι οι ίδιοι που με υπερκοστολόγηση και αισχροκέρδεια έκαναν απρόσιτα όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Λέμε πως τα κάθε είδους pass είναι μέθοδος διακυβέρνησης. Το κράτος και τα αφεντικά, έχοντας ήδη κλέψει τη ζωή, μας υπόσχονται επιβίωση υπό προϋποθέσεις. Θα πρέπει να ψηφιοποιούμε τις συμπεριφορές μας και τα καταναλωτικά μας γούστα, να καταγραφόμαστε διαρκώς και να μας ασκείται εξατομικευμένος έλεγχος. Οτιδήποτε δεν εγκρίνεται θα βρει μπροστά του εξαθλίωση, απαγόρευση και αστυνομία…

Αυτά που λέμε ξέρουμε πως τα λένε ή τα υποψιάζονται πολλές και πολλοί στις γειτονιές και στις ουρές των σουπερμάρκετ. Μιλάνε χιλιες γλώσσες, τρώνε χίλιες φρίκες και ξέρουν πως τα αφεντικά και το κράτος τους είναι καθάρματα που δεν την βρίσκουν με τις φιλανθρωπίες αλλά ψάχνουν να βρουν καινούριους τρόπους να μας κάνουν όλο και πιο φτωχούς, όλο και πιο πειθαρχημένους.

Προς το παρόν όλοι κι όλες εμείς προσπαθούμε να κρατάμε τα μυαλά μας ζεστά. Προς το παρόν θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως στα προεκλογικά ντιμπέιτ και τα μήντια ακούμε μόνο μπούρδες από διάφορες εκδοχές των αφεντικών και των συμφερόντων τους. Προς το παρόν ψειρίζουμε απ τα ράφια των σουπερμάρκετ, προς το παρόν ψάχνουμε τρόπους να ανταπεξέλθουμε στα προβλήματα και να στεκόμαστε – κι αυτό είναι δίκαιο αλλά δεν είναι αρκετό κι αυτό το ξέρουμε. Όσο όμως βρίσκουμε μαχητικούς τρόπους να οργανωθούμε και να ποντάρουμε ο ένας στην άλλη, τόσο τα σχέδια τους θα είναι αυτά που θα έχουν πρόβλημα να σταθούν.

ΝΑ ΦΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ

-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Ιούνη του 2023 σε 1200 αντίτυπα

Non Serviam: στην κοινή τους γραμμή εναντίον μας

Posted on by

Έχουμε μπει στον δρόμο για τις εκλογές! Και οι επίδοξοι διαχειριστές της διανοητικής και υλικής υποτίμησης μας, πλακώνονται μεταξύ τους για το ποιος το κάνει καλύτερα. Αλλά το ξέρουμε καλά: σε ό,τι μας αφορά πραγματικά, τα βρίσκουν σε όλα. Από τα αριστερά και από τα δεξιά, μας πλασάρουν ως μόνιμο πλέον μοτίβο διακυβέρνησης διαδοχικές κατασκευασμένες κρίσεις (υγειονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές, εθνικές). Καθιερώνουν έτσι μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που για να αντιμετωπιστεί πρέπει να συστρατευτούμε με το κράτος και να βάζουμε συνεχώς πλάτη.

Στα χρόνια της covid, όλοι οι παραπάνω συμφωνούσαν στον υποχρεωτικό εγκλεισμό, στις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, στα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, στην πειθάρχηση πλασαρισμένη σαν κοινωνική/ατομική ευθύνη και στην εδραίωση ψηφιακού ελέγχου με σκαναρίσματα και οθόνες παντού. Όποια περίσσευε απ’ τον έλεγχο των αλγόριθμων έπρεπε να περιθωριοποιηθεί. Στο παρόν μας μιλάνε για ενεργειακή κρίση αλλά στην πραγματικότητα συμφωνούν ότι θα δουλεύουμε υπερωρίες με κομμένα μεροκάματα για να πληρώσουμε τα νοίκια, το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ. Συμφωνούν ότι θα κυβερνούν με κρατικά επιδόματα πειθάρχησης με τα αντίστοιχα πρόστιμα σαν απειλή και με προϋποθέσεις ψηφιοποιημένης συμμόρφωσης. Έχουν κοινή γραμμή στους διακρατικούς ανταγωνισμούς τους και επικαλούνται εθνική ομοψυχία. Και βέβαια, δίπλα σ’ όλα τα παραπάνω, το πλάνο τους έχει μπάτσους, όλο και περισσότερους μπάτσους.

Το κοινό τους πλάνο για εμάς απαιτεί να στριμώχνουμε τις ζωές μας μέσα σε αλλεπάλληλες “καταστάσεις εξαίρεσης”: να είμαστε αντικείμενα συνεχούς ψηφιακού ελέγχου και πιστοποίησης, να γίνουμε στρατιώτες στους εξελισσόμενους πολέμους τους, μας επιφυλάσσει απαξίωση, φτώχεια και λεηλασία. Μας ζητούν να συστρατευτούμε με το κράτος: το κόμμα της έκτακτης ανάγκης, που κυβερνάει με διατάγματα, μπάτσους και ειδικούς.

Εμείς απαντάμε: NON SERVIAM στην κοινή τους γραμμή εναντίον μας ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ. ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Σάββατο 13 Μάη, 12:00, πλ. Βικτώριας.

Τρία χρόνια τώρα όλοι αυτοί μας ζητούν να επιδείξουμε κοινωνική ευθύνη. Εμείς λέμε να πάρουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν: Να σταθούμε η μια δίπλα στον άλλο. Να παλέψουμε για ζωή, όχι επιβίωση. Να τους στείλουμε στο διάολο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Posted on by

ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΗΝΤΙΑ, ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ, ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ, ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ. ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

“Ζωές με κουπόνια / θάνατοι με εισιτήρια” έλεγε ένα ανυπόγραφο σύνθημα κάπου δίπλα σε ένα οδόφραγμα του αθηναϊκού κέντρου – κι έλεγε αλήθεια. Για το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά οι θάνατοι και οι ζωές μας είναι στατιστικές: μετράνε σαν μεταβλητά στοιχεία σε υπολογισμούς κερδών και ζημιών. Συνέβαινε πάντα αλλά τα τελευταία χρόνια, στο περιβάλλον της κρίσης, συμβαίνει όλο και πιο ξεδιάντροπα: κάπου ανάμεσα σε βουλιαγμένες βάρκες μεταναστών, καραντίνες και απαγορεύσεις κυκλοφορίας, εργατικά ατυχήματα, ανεβασμένα νοίκια και δελτία σίτισης στα σούπερ μάρκετ.Το σύνθημα στο κέντρο της αθήνας δεν έλεγε αλήθεια μόνο επειδή κατάφερνε να βάλει σε λέξεις αυτό που ζούμε όλοι, χωρίς να αναπαράγει τις μπούρδες των δεξιών και των αριστερών απολογητών της καφρίλας. Έλεγε αλήθεια κι επειδή γράφτηκε σε ένα τοίχο δίπλα σε εκείνες κι εκείνους που διαδηλώνουν ψάχνοντας τον τρόπο να πουν ένα “άντε στο διαόλο”, ένα “ως εδώ”. Οι δεξιοί κι οι αριστεροί επικοινωνιολόγοι λένε πως ανησυχούν ότι η δυσαρέσκεια για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα διάχυτο “αντισυστημικό αίσθημα”. Εμείς λέμε ότι για αρχή είναι στο χέρι μας να ποντάρουμε η μία στον άλλο και να οργανωθούμε. Και θα κάνουμε τα καθάρματα να ανησυχούν περισσότερο.

-ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

-αφίσα που κολλιέται στις γειτονιές της Αθήνας το Μάρτη του 2023 σε 1500 αντίτυπα

HIGH TECH / LOW LIFE

Posted on by

Οι ψηφιακές τεχνολογίες ήρθαν σταδιακά, μέσα σε ένα σύννεφο υποσχέσεων για ευκολότερη ζωή, ορθολογικό -άρα και δίκαιο- διαμοιρασμό των αγαθών και των υπηρεσιών, νέες ατελείωτες μορφές ψυχαγωγίας και πάνω απ’ όλα, συνδεσιμότητα ενάντια στη μοναξιά και ασφάλεια απέναντι σε διάφορους “αχαρτογράφητους” κινδύνους. Οικειοθελώς γίναμε διαθέσιμοι και διαθέσιμες στον θαυμαστό νέο κόσμο, θέλοντας να ξορκίσουμε με τεχνικούς τρόπους αδιέξοδα τα οποία μόνο τεχνικά δεν ήταν.

Δυόμιση χρόνια πριν, όλα αυτά που είχαμε εκπαιδευτεί να επιθυμούμε “ελεύθερα” (απ’ την τηλεκατανάλωση μέχρι την τηλεεκπαίδευση και τις τηλεσχέσεις, εν γένει) έγιναν υποχρεωτικά. Και όλες οι σχέσεις πέρα από αυτές απαγορεύτηκαν διά νόμου: σαν μολυσματικές, σαν επικίνδυνες, σαν άχρηστες. Και τελικά; Έγινε κανείς πιο υγιής επειδή κατέγραφε διαρκώς τις σωματικές του λειτουργίες με ρολόγια και κινητά; Υπήρξαμε λιγότερο μόνοι επειδή είχαμε πλατφόρμες τηλε-σχέσεων; Γλιτώσαμε τη γραφειοκρατία ενώ πλέον μπαίνουμε στο gov.gr σχεδόν καθημερινά; Και τελικά, φασιστικά, αντικοινωνικά μέτρα σαν την καραντίνα θα είχαν χρησιμοποιηθεί, εάν δεν είχαν πρώτα δημιουργηθεί τα μέσα που τα έκαναν εφικτά; Αν δεν υπήρχαν οι τεχνολογίες προσομοίωσης της ζωής, πώς θα μπορούσαμε να “μείνουμε σπίτι;”

Οι μέρες μας γεμίσανε οθόνες και αλγόριθμους και ψηφιακές αιτήσεις και στατιστικές. Μέσα σε μια καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, τα αφεντικά και τα κράτη παγκοσμίως επιχειρούν ένα άλμα προς τα μπροστά, που περνάει πάνω από τις ζωές μας. Γι’ αυτό μας θέλουν να απαντάμε μόνο στα ερωτήματα που μας βάζουν αυτοί, γι’ αυτό μας θέλουν να είμαστε μόνες, φτηνές, ελέγξιμες, φοβισμένοι και υπάκουοι, γι’ αυτό θέλουν να αισθανόμαστε αδύναμοι και αδύναμες μακριά απ’ τις λύσεις που έχουν να μας προσφέρουν. Γι’ αυτό θέλουν να μη συναντιόμαστε, να αγανακτούμε στα σόσιαλ μίντια και να αντιδράμε με emoji.

Η μηχανή έμαθε πολλά τα 2,5 αυτά χρόνια αλλά μάθαμε κι εμείς -και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε όσα μας βοήθησαν να την παλέψουμε. Όταν οι γνώσεις μας γύρω από τη φροντίδα και τα σώματά μας κλάπηκαν μαζικά (και αντικαταστάθηκαν με τεχνικές ορολογίες και apps), υπενθυμίσαμε στις εαυτές μας τη σημασία τους για την αναπαραγωγή μας με τους δικούς μας όρους. Όταν οι σχέσεις μας ασφυκτιούσαν μέσα σε ένα σύστημα πλήρους ελέγχου και πειθάρχησης, ξαναβρεθήκαμε έξω από αυτό. Όταν μας απαγόρευσαν τους δρόμους, τους διεκδικήσαμε με τους τρόπους που ήδη ξέραμε, και όσους μπορέσαμε να σκεφτούμε, η μία δίπλα στον άλλο. Και θα το ξανακάνουμε, καλύτερα. Περισσότεροι και περισσότερες.

-αφίσα που κολλήθηκε στις γειτονιές της Αθήνας τον Νοέμβριο του 2022 σε 1500 αντίτυπα-