Έχουμε μπει στον δρόμο για τις εκλογές! Και οι επίδοξοι διαχειριστές της διανοητικής και υλικής υποτίμησης μας, πλακώνονται μεταξύ τους για το ποιος το κάνει καλύτερα. Αλλά το ξέρουμε καλά: σε ό,τι μας αφορά πραγματικά, τα βρίσκουν σε όλα. Από τα αριστερά και από τα δεξιά, μας πλασάρουν ως μόνιμο πλέον μοτίβο διακυβέρνησης διαδοχικές κατασκευασμένες κρίσεις (υγειονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές, εθνικές). Καθιερώνουν έτσι μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που για να αντιμετωπιστεί πρέπει να συστρατευτούμε με το κράτος και να βάζουμε συνεχώς πλάτη.
Στα χρόνια της covid, όλοι οι παραπάνω συμφωνούσαν στον υποχρεωτικό εγκλεισμό, στις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, στα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, στην πειθάρχηση πλασαρισμένη σαν κοινωνική/ατομική ευθύνη και στην εδραίωση ψηφιακού ελέγχου με σκαναρίσματα και οθόνες παντού. Όποια περίσσευε απ’ τον έλεγχο των αλγόριθμων έπρεπε να περιθωριοποιηθεί. Στο παρόν μας μιλάνε για ενεργειακή κρίση αλλά στην πραγματικότητα συμφωνούν ότι θα δουλεύουμε υπερωρίες με κομμένα μεροκάματα για να πληρώσουμε τα νοίκια, το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ. Συμφωνούν ότι θα κυβερνούν με κρατικά επιδόματα πειθάρχησης με τα αντίστοιχα πρόστιμα σαν απειλή και με προϋποθέσεις ψηφιοποιημένης συμμόρφωσης. Έχουν κοινή γραμμή στους διακρατικούς ανταγωνισμούς τους και επικαλούνται εθνική ομοψυχία. Και βέβαια, δίπλα σ’ όλα τα παραπάνω, το πλάνο τους έχει μπάτσους, όλο και περισσότερους μπάτσους.
Το κοινό τους πλάνο για εμάς απαιτεί να στριμώχνουμε τις ζωές μας μέσα σε αλλεπάλληλες “καταστάσεις εξαίρεσης”: να είμαστε αντικείμενα συνεχούς ψηφιακού ελέγχου και πιστοποίησης, να γίνουμε στρατιώτες στους εξελισσόμενους πολέμους τους, μας επιφυλάσσει απαξίωση, φτώχεια και λεηλασία. Μας ζητούν να συστρατευτούμε με το κράτος: το κόμμα της έκτακτης ανάγκης, που κυβερνάει με διατάγματα, μπάτσους και ειδικούς.
Εμείς απαντάμε: NON SERVIAM στην κοινή τους γραμμή εναντίον μας ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ. ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Σάββατο 13 Μάη, 12:00, πλ. Βικτώριας.
Τρία χρόνια τώρα όλοι αυτοί μας ζητούν να επιδείξουμε κοινωνική ευθύνη. Εμείς λέμε να πάρουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν: Να σταθούμε η μια δίπλα στον άλλο. Να παλέψουμε για ζωή, όχι επιβίωση. Να τους στείλουμε στο διάολο.