Κλείσαμε και με τη βούλα τα δύο χρόνια από όταν ξεκίνησε η καταιγιστική αλληλουχία απαγορεύσεων, καταναγκασμών και αποκλεισμών στο όνομα της υγείας. Από τότε, έχουν ακουστεί πολλά γι’αυτήν: «υγεία» είναι ο μπάτσος με το θερμόμετρο στο χέρι, είναι τα κουσούρια που μας άφησε η καραντίνα, είναι η ζωή μέσα από οθόνες, είναι τα νοσοκομεία που μοιάζουν όλο και περισσότερο με πτωχοκομεία, είναι η ατομική/κοινωνική ευθύνη, είναι οι τηλεφωνικές γραμμές του εοδυ, είναι το σκανάρισμα, είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και οι υγειονομικές ζώνες. Όλα στο ίδιο καταλήγουν: η «υγεία» και το σύστημά της θα πρέπει να ιδωθούν ως σύμπλεγμα πειθαρχικών μηχανισμών, ως ένας σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης. Έτσι, τα «λεφτά για την υγεία που δεν υπάρχουν» και το σύστημα που «είναι υπό πίεση» – ακόμα και αν έχουν δαπανηθεί αμέτρητα ποσά στις φαρμακοβιομηχανίες και σε νέες τεχνολογίες -, μεταφράζονται στο ότι όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, όσες έχουν «κακές συμπεριφορές», θα περισσεύουν και θα πληρώνουν «αντίτιμα υγείας». Και ποιος ξέρει τι άλλο.

Το κράτος δεν είναι μόνο τα χουντικού τύπου διαγγέλματα, αλλά έχει όσα πρόσωπα του αναλογούν: αν η κυβέρνηση, η λεγόμενη δεξιά, εκπροσωπεί τη μία πλευρά των ασταμάτητων προσταγών και της οργανωμένης σύγχυσης, τότε η αντιπολίτευση, η λεγόμενη αριστερά, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Γι’αυτό και οι λαϊκίστικες κραυγές περί «υγείας του λαού» σωπαίνουν όταν μας απολύουν, μας ρίχνουν τα μεροκάματα και μας αρρωσταίνουν με πρόσχημα το καλό μας. Γι’αυτό και θεωρούν ότι αν δεν βγάζεις τον σκασμό και δεν ανανεώνεις τη νομιμοφροσύνη σου κάθε μερικούς μήνες μέσω διαδοχικών εμβολιασμών, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Στις αναστολές και τις επερχόμενες απολύσεις των χιλιάδων «ανεμβολίαστων» εργαζόμενων στη βιομηχανία της υγείας – των ίδιων δηλαδή που ανακήρυξαν ως ήρωες πριν δύο χρόνια – βρίσκεται μία κεντρική επιλογή του κράτους και των αφεντικών. Δείχνει, για όσους δεν το είχαν ήδη καταλάβει, ποια είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν για όσες από μας δεν πειθαρχούν στις εκάστοτε εντολές. Και τοποθετεί τα «συστήματα υγείας» στην πρώτη γραμμή της επέλασης της καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης – εκεί που κανένας στρατός δεν ανέχεται την ανυπακοή.

Να τους κόψουμε τη φόρα!

-αφίσες που τυπώθηκαν σε 3000 αντίτυπα και κολλήθηκαν σε γειτονιές της Αθήνας ως προπαγανδιστικό μέσο για την διαδήλωση της 19ης Μαρτίου-